-
1 migotać
глаг.• блестеть• мерцать• мигать• мигнуть• моргать• сверкать* * *migo|tać\migotaćcze, \migotaćcz несов. 1. мерцать, мигать;2. (о przedmiotach błyszczących) мелькать; сверкать;druty tylko \migotaćtały w jej rękach спицы так и мелькали в её руках
+ migać* * *migocze, migocz несов.1) мерца́ть, мига́ть2) ( o przedmiotach błyszczących) мелька́ть; сверка́тьdruty tylko migotały w jej rękach — спи́цы так и мелька́ли в её рука́х
Syn:
См. также в других словарях:
migotać — ndk IX, migotaćoczę, (migotaćocę), migotaćoczesz (migotaćocesz), migotaćocz, migotaćał 1. «świecić nierównym lub przerywanym światłem, blaskiem; skrzyć się, mienić się, lśnić się, błyskać; dawać się widzieć raz po raz przez krótką chwilę» Gwiazdy … Słownik języka polskiego
